اگر عشق نبود

از غم خبری نبود اگر عشق نبود
دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود؟

بی رنگ تر از نقطه ی موهومی بود
این دایره‌ی کبود، اگر عشق نبود

از آینه‌ها غبار خاموشی را
عکس چه کسی زدود اگر عشق نبود؟

در سینه‌ی هر سنگ دلی در تپش است
از این همه دل چه سود اگر عشق نبود؟

بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود؟
دل چشم نمی گشود اگر عشق نبود

از دست تو در این همه سرگردانی
تکلیف دلم چه بود اگر عشق نبود؟ 

اگر عشق نبود ما آدما خیلی چیزا رو یادنمیگرفتیم. عشق خودش معلم زندگیه. درس هایی به ما یاد میده که تکراری نیست. عشق به ما بخشش، صبر، از خود گذشتگی، یا حتی شکست رو یاد میده. گاهی شکست هم یاد گرفتنی میشه. تجربه هایی که توی بعضی شکست ها بدست میاد خیلی ارزشمنده. خیلی ها از عشق به خدا میرسن. کدوم عاشقی رو دیدی که خدا رو صدا نزده باشه؟ آره. گاهی وقتا ازش میخوای کمکت کنه. گاهی وقتا ازش میخوای تو رو به خواستت برسونه. گاهی وقتا حتی داد میزنی و میپرسی خدایا! چرا من؟ مگه من چه گناهی داشتم که دلم شکست؟ 

آره گاهی ازش شاکی میشی. اما پیش خودت فکر کن! این اتفاق باعث شده که تو صداش کنی. دلدادگیت اسمه خدا رو روی لبت جاری میکنه. باعث میشه باهاش حرف بزنی. کاری که خیلی وقتا فراموش میکنی. شاید بگی خدایا شکرت. اما از ته دلت داری باهاش حرف نمیزنی. حواست بهش نیست. قبول داری؟ اما وقتی ازش چیزی میخوای یا از سرنوشتت گله داری خالص و با حواس جمع از ته دلت اسمش رو صدا میکنی. اینا همش از برکت عشقه که تو رو به اصلت نزدیک میکنه. 

وقتی از همه جا نا امید میشی اون تنها پناهت میشه. چیزی که تو رو به این حال خوش میرسونه همون عشقه.  خدا خودش گفته که هوای دل شکسته ها رو بیشتر داره. پس باک نداشته باش. تو تنها نیستی. بزرگترین تنها نگاهش به توئه. 

این عشق محدوده نداره. عشق به فرد خاص. عشق به خانواده. عشق به زندگی. عشق به دین. عشق به کشور. عشف به امام. عشق به دانشگاه. عشق به کار. و، و، و...  

همه ی این عشق ها میتونه تورو خدایی کنه. این بزرگترین نعمت خداست. هیچ لحظه ای آرامشت بیشتر از زمانی نیست که با خدا حرف بزنی. باور کن. حتی اگه بزرگترین غم دنیا رو داشته باشی. وقتی صداش میکنی سبک میشی. 

اگه شک داری امتحان کن.