رنگ و وارنگه اینجا
ناخنک بزن. وبلاگم خوشمزه استرنگ و وارنگه اینجا
ناخنک بزن. وبلاگم خوشمزه استپیوندها
- خاطرات طلا
- کوچه سیزدهم
- ایستک20
- تنهاترین(داداش آرمین)
- بیا تو اگه ضرر کردی با من!!!
- به سوی فردایی بهتر(ثمین جونم)
- تنهایی من(کیمیا جونم)
- مسیر فرعی(آقا شادمهر)
- یه آشنا
- ستایشگران(رضا و عنایت)
- آرزوهای سبز(دوست گلم نسرین جون)
- بیولوژی جون
- تنها(بابای تنهای خودم)
- من شعر نمی گویم. شعر مرا می گوید
- کلبه دوست کجاست؟
- اشتباه مجنون(مهدی)
- وبلاگ تخصصی فوتبال
- شهر سرگرمی و دانلود
- قصر شیشه ای
- داوطلب کنکور (رعنا جون)
- دوست من سلام
- خودم وخدام
- تنهاترین تنها
- النا7
- بازیگران هنرمند و هنرمندان نا بازیگر
- باجنبه ها
- وبلاگ کنجد
- ...هر چه می خواهد دل تنگت
- هری پاتر
- هستم پس می نویسم
- تیک تاک زندگی
- ღ♥ஜخیال باطل ღ♥ஜ
- شمیم عشق
- --موسیقی جک پیامک داستان عشقولانه--
- لذت دیدن ستاره
- کوزه گر
- نفس
- داروشناسی
- چپ دست
- پسر شمالی
- غم پرست
- تنهایی
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- خودتون بخونید...!
- سی ثانیه پای صحبت برایان دایسون
- دانستن یا ندانستن...!
- سیب
- حس آغوش گرم خدا
- خدا...
- کسی من را نمی فهمد
- از صافی بگذران...
- تابلو
- کارمند جدید
- دلایل شکل لباس فارغ التحصیلی در دنیا(افتخاری برای ما ایرانیان)
- دکتر شریعتی انسان ها را به چهار گروه زیر دسته بندی کرده است
- بوی ماه مهر...
- ضرب المثل های به روز شده
- مکروا و مکر الله و الله خیر الماکرین...
بایگانی
- مرداد 1390 1
- تیر 1390 3
- فروردین 1390 1
- آبان 1389 1
- مهر 1389 6
- شهریور 1389 82
- مرداد 1389 79
- تیر 1389 26
بوی ماه مهر...
باز امد بوی ماه مدرسه بوی بازی های راه مدرسه
امروز صبح خیلی زود از در خونه زدم بیرون واسه انجام کاری.وای نمیدونین چه صحنه های جالبی دیدم، بچه های سال اولی داشتن میرفتن مدرسه .همشون لباسای نو پوشیده بودن،یه شاخه گل هم دستشون بود. پدرمادرا داشتن از بچه هاشون فیلم و عکس میگرفتن...
همه بچه ها لبخند میزدن،همه خوشحال بودن.همشون ارزوهایی داشتن. ارزوهای قشنگ. یکی میخواست معلم بشه،یکی دکتر،یکی مهندس،یکی خلبان،یکی ارایشگر... واقعا چند تا از این بچه ها به ارزوهاشون میرسن...؟!!!
جالب اینه که هیشکی از همون اول نمیخواد که کارگری کنه یا راننده بشه یا نگهبان یه جایی...هیشکی نمیخواد که بشینه کنج خونه...
ولی یادش بخیر دوران خوبی داشتین؛اصلا به این چیزا فکر نمیکردیم؛تنها دغدغمون این بود که معلممون نفهمه که مشقمونو نصفه نوشتیم یا اینکه ورقه امتحانمونو به مامان نشون ندادیم تا بیبینه...
آخیییییییییییییییییییییی. ممنونم الناز خانم. من یاد دورانی میفتم که به خاطر اینکه مجبور بودم زود از خواب پاشم عزا می گرفتم. ولی یواش یواش همه چی عادی می شد. البته یاد بعد الظهرها که مشق می نوشتم هم افتادم.
امیدوارم سال تحصیلی خوبی داشته باشید و از دوران دانشجویی خودتون هم لذت ببرید. واقعا تو این چند ماه خیلی از وبلاگ شما استفاده کردم و چیزهای زیادی هم یاد گرفتم.
برای شما آرزوی سلامتی و موفقیت می کنم.
فعلا خدانگهدار
ممنون از کامنتتون. ولی لطفا قبل از گذاشتن کامنت اسم نویسده ی پست رو بخونید.ممنون
سلام
آخ آخ یادش به خیر !
من هنوز به معلم اول دبستانم زنگ میزنم و احوالش رو میپرسم .
خیلی خانم خوبی بود. همش شوکولات میداد !
من یاد تخته سیاه میفتم ! یادش به خیر ! روز دوم، هنوز 1 ساعت نشده نون پنیری که مامان جوونم داده بود رو در آوردم و زدم تو رگ ! پشت سر من همه همین کارو کردن ، تا ظهر هممون از گشنگی مردیم !
کاش در قلبم بودی و می نگریستی قلبی را که خود آنرا آتش زدی . قلبی که در شعله های خود خواهی تو می سوزد.
قلب زخم خورده ای را که تو عاشقش ساختی ، تو آنرا در انتظار آمدنت رها کردی و حال آنرا سوزاندی.
من تنها بودم و در تنهاییم تو را در کنارم می دیدم .
من تنها بودم و در رویا هایم ، در آغوش تو گریستم .
چرا؟؟
چرا مرا ندیدی و با گام هایت از روی این وجود خسته گذشتی؟
چرا وقتی با فراموش کردن غرورم ، حرف دلم را برایت بازگو کردم ، جز سکوت برایم چیزی نداشتی؟
چرا گذاشتی تو را تکیه گاهم بخوانم؟
چرا گذاشتی این گونه حقیر شوم؟
چرا خواستی عاشقانه دوستت بدارم؟ به چه قیمت این دل عاشق را بازیچۀ نگاه هایت کردی ؟ بازیچۀ لبخند هایی که تنها بوی امید را می داد.
چرا ندیدی؟ چرا حس نکردی شبهای تاریکی را که در آرزوی دمیدن صبح با تو بودن گذشت؟ چرا با خودخواهیت ثانیه هایی را که در فکر آمدن تو به دقیقه ها و ساعت ها پیوست را نادیده گرفتی ؟
چرا گذاشتی بازندۀ بازی ای باشم که با غرور تو شروع شد؟
بازی ای که می دانستی بازنده ای جز من ندارد؟
بازی ای که من حتی چیزی از آنرا نمی دانستم در حالی که برای تو جز سرگرمی نبود.
بازی حکمی که در هر دست تو شاه آن بودی و حکم غرور تو لازم
و من ان برده ای بودم که بازیچۀ حکم تو شدم.
باید می دانستم که تو پوکر باز قهاری بودی و این بازی ، حکم دست گرمی تو را داشت.
تو می دانستی که من رقیب بازندۀ سیاست های خود خواهانۀ تو خواهم شد و باز ادامه دادی.
اکنون شبهایی را می بینم که شاید تو به گریه های من می خندیدی و نظاره گر چشم انداز نه چندان دور پیروزی بودی .
افسوس... افسوس که همه چیزم را در این قمار نا خواسته باختم. افسوس که برای پشیمان شدن دیر است.
اکنون من افسوس می خورم و تو بعد از این بازی تفریحی بازی زندگیت را شروع می کنی.
من که دیگر چیزی برای باختن ندارم.
تورا نفرین نمی کنم و برایت آرزوی خوشبختی را دارم .
آرزوی آنرا دارم که رقیب جدیدت در پایان ، همراه و شریک زندگیت شود و هیچکدام بازنده نباشید.
به امید روزی که در این دنیای بازی ها همه پیروز میدان باشیم و دیگر بازنده ای نباشد.
سلام.اخییییییییییییی.دلم تنگ شده واسه اون دوران.خدا قیصر امین پور روهم بیامرزه.معرکه بود
تبادل لینک
سلام
وای وبلاگت بوی مدرسه میده یادش بخیر وزایی که شیطنت میکردیم و تنبیه میشدیم و کلی ترس و لرز که مبادا به مامانمون بگن آپم آخر صفحه وبلاگم یه سئوال پرسیدم خوشحال میشم نظرتونو بدونم.
سلام به دو تا دوستایه ماه ام....
ما ازامروز رفتیم دانشگاه.خوش گذشت ولی حیف شد تابستون تموم شد.یادش بخیر اولین روزه مدرسه مون بود.کلاس اول بودم.مدرسه مون انقدر که بزرگ بودو منم سربه هوا همش کلاسمو گم میکردم اشتباهی میرفتم تو کلاسایه سال بالایی.بچه بودیمو شیطون.اخرسرش گریه افتادمو زن عموم که معلم کلاس چهارم ابتدایی بود به دادم رسیدو گفت:
چرا گریه میکنی؟گفتم مدرسه مو گم کردم.گفت مدرسه ات که اینجاست گفتم نه کلاسمو گم کردم.منو بردتو کلاسه خودموگفت گم شدی باز بیا دفتر.منم خدارو شکر دیگه گم نشدم.
ببخشید زهره خانم. از اشتباهی که رخ داد معذرت می خوام.
خواهش میکنم عزیزم
می بدن همه سیخ بس
شمالی عاشقتم